اوت کوتور یا همان دوخت سفارشی به مد در سطح بالایی گفته می شود که در آن طراحی انواع لباس به شکل دوخت سفارشی و دست دوز تهیه شده و در اختیار مشتریان خاص قرار می گیرد. کوتور در حقیقت یک کلمه فرانسوی به معنای دوخت و دوز است که در دنیای فشن به معنی خیاطی یا سوزن دوزی نیز شناخته می شود. اوت نیز کلمه ای فرانسوی است و معنای بالا دارد.
در دوخت های سفارشی از پارچه های بسیار مرغوب با قیمت های بالا استفاده می شود. این پارچه تا دارای کیفیت بسیار خوبی بوده و طراحان و دوزندگان لباس جهت انتخاب میان آن ها، دقت و تمرکز زیادی را صرف می کنند. به طور کلی اوت کوتور را می توان یکی از روش های دوخت لباس دانست. این روش بسیار وقت گیر و دقیق بوده و طراحان و دوزندگان می بایست تکنیک ها و مهارت های دوخت و دوز دستی را بلد باشند.
اوت کوتور غالبا برای مشتریان خاص و مطابق با اندازه آن ها دوخته می شود. این لباس ها به قدری گران قیمت و باارزش هستند که هیچ گونه تیکت قیمت بر روی آن ها وجود ندارد. در حقیقت قیمت در این سطح از دوزندگی و طراحی لباس بی معنی است.

تنها برخی از خانه های طراحی مد می توانند از عنوان اوت کوتور برای خود استفاده کنند. هر یک از این خانه های طراحی می بایست دارای شرایط و ویژگی های خاصی بوده و مطابق با استاندارد های صورت گرفته توسط اتحادیه پوشاک اوت کوتور پاریس پیش بروند. از جمله این شرایط و استاندارد ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• طراحی، دوخت و تهیه سفارش لباس می بایست برای مشتریان خاص و مطرح باشد.
• خانه های طراحی لباس می بایست حداقل ۱۵ کارمند داشته و تمامی آن ها به صورت تمام وقت در آتلیه مشغول به کار باشند.
• خانه طراحی می بایست دارای کارگاهی با حداقل ۲۹ کارمند متخصص و فنی باشد.
• ارائه دو کالکشن در هر سال برای خانه های طراحی لباس اوت کوتور الزامی بوده و حداقل می بایست ۵۹ طرح از لباس های روز و شب در آن وجود داشته باشد.

تاریخچه پیدایش اوت کوتور یا دوخت سفارشی

پیدایش کلمه اوت کوتور یا همان دوخت سفارشی به اوایل قرن ۱۷ ام باز می گردد و رز برتین که یکی از طراحان لباس ملکه ماری آنتوانت بود را می توان خالق مد و اوت کوتور به فرهنگ فرانسوی دانست.
در آن زمان با کمک خطوط راه آهن و کشتی ها، سفر های اروپایی رایج و محبوب شده بودند و زنان ثروتمند به آسانی می توانستند به پاریس سفر کرده و همراه خود لباس و پارچه و … بیاورند. در آن سال ها خیاطان شهر پاریس به عنوان برترین طراحان لباس در اروپا بودند و از همین رو اغلب ثروتمندان لباس های طراحی شده آن ها را بر کار خیاطان محلی خود ترجیح می دادند. این مسافران در زمان برگشت لباس های خریداری شده از این شهر را به همراه خود می آورند و خیاطان محلی نیز کم و بیش از آن ها کپی برداری می کردند. در حقیقت زنان ثروتمند و زنانی که به سبک پوشی خود اهمیت می دادند از آخرین مد های به وجود آمده در شهر پاریس الهام می گرفتند.

خیاط و طراح اوت کوتور به چه کسی گفته می شود؟

به خیاط و طراح لباس ها و دوخت های سفارشی، کوتوریر گفته می شود. کوتوریر می تواند یک شخصی و یا شرکت باشد که به طراحی و تولید لباس های خاص برای مشتریان معروف و شناخته شده می پردازد. چالز فردریک ورث را پدر اون کوتور یا دوخت سفارشی سطح بالا می دانند. او در آخرین سال های قرن نوزدهم، سالن مد خود را به نام خانه ی ورث افتتاح کرد. چالز ورث اولین طراح لباسی است که آثارش را بر تن مانکن های زنده به نمایش همگانی گذاشته و از نام خودش برای برند سازی لباس های خود استفاده کرده است.
پس از او بود که سایر طراحان معروفی همچون شنل، دیور، لنوین، فورچونی و … به روش و شیوه او پیش رفتند. در حال حاضر اغلب نمایش لباس های اوت کوتور برای فروش و دریافت پول صورت نمی گیرد بلکه خانه های مد و برند های طراحی لباس می توانند از این طریق اعتبار بیشتری کسب کرده و تجارت و صنعت مد خود را شناخته تر کنند. در برخی از این گونه نمایش ها از پرفورمنس های موسیقی نیز استفاده می شود.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید از میان تمامی زنان جهان، تنها ۲ هزار نفر از آن ها از لباس های اوت کوتور خریداری می کنند. ۶۰ درصد این زنان، آمریکایی بوده و ۲۰۰ نفر از آن ها را می توان مشتریان ثابت این گونه دوخت های سفارشی دانست. لباس های اوت کوتور را غالبا می توان در فرش قرمز ها و بر تن ستاره های سینما دانست. برند های اوت کوتور جهت تبلیغ برند و طراحی خود این گونه لباس ها را به ستاره های معروف امانت می دهند.
با وجود آن که لباس های اوت کوتور بازار بسیار کوچکی دارد اما طراحان این گونه لباس ها به کار خود ادامه می دهند چرا که در این حرفه، اعتبار از اهمیت بسیار بیشتری نسبت به میزان فروش برخوردار است. این نوع طراحان می توانند از اعتبار خود از این راه استفاده کرده و از آن در فروش سایر محصولات خود چون عطر و لوازم آرایشی بهره ببرند.